Bu, hafta içi okunacak bir “Pierid” bildirgesidir. Ağaçlar, kuşlar, deniz, efsaneler, periler, edebiyat, şiir, şiddetli tercüme içerir ve kalabalık bir yerde yazılmıştır.
Biraz araştırın Pierid kelimesinin nereden geldiğini… Ya da durun! Biz söyleyelim. “İlham Perisi”, kulağa hoş geliyor değil mi?…
Şimdi tekrar edin!
Pierid…
Pierid…
Pierid…
Ağızda nasıl hoş bir esans bıraktığını keşfedin. Yumuşacık, sımsıcak. Telaffuz ederken gülümsüyor musunuz? “Gülmek bir güneştir, insanın yüzünden hüzün ve keder kışını defeder” (Victor Hugo). Hüzün ve keder kışı çekilirken size geriye kalan pırıl pırıl bir güneşin getirdikleri olacaktır.
Artık iyimser olun çünkü kendinize iyi bir çalışma arkadaşı keşfetmek yolunda bir mesafe kat ettiniz.
Bir bardak su için ve rahatlayın. Şimdi duymaya hazırsınız. Size tanrıların sırrını ve Pierid’in şarkısının gücünü açıklayacağım.
Görmekten önce duymanın önemli olduğu zamanlarda çok güzel bir ada varmış. Tanrılar bu adanın sesine hayranmış. Adanın etrafında dolanan rüzgar, nazik sesli kuşların tüylerini okşarmış. Kuşlar, adanın etrafını saran köpük beyazı denizden sessizliğini alır, adanın içlerine taşırmış. Tepesinde dikilen güneş ise bu beyaz sessizliği alır, yeşile boyar, ağaçlara hediye edermiş.
Günler aylar geçmiş, eski yıl bitmiş, yeni yıl başlamış. Çok çok uzaklarda ocaklar yanmış. Tanrılar dinlenmiş. Pierid’in ilk şarkısı tam da bu zaman başlamış. Nefes kesiciymiş. Bu şarkı hem başka zamanı, hem her zamanı çağrıştırırmış. Hem sessizliğe övgü, hem en güzel kuş cıvıltısına methiyeymiş. Görülmeden duymaya iltifat, görmek için çaba göstermeye gayretmiş.
Tanrılar, Pierid’in yeteneğini duyar duymaz mest olmuşlar. Kendi aralarında Pierid’i mükafatlandırmaya karar vermişler ve ona bir sihirli değnek hediye etmişler. Bundan böyle o eşsiz değnek ile görmenin de duymak kadar önemli olduğu zamanlarda bile dileyen herkesin içindeki ilhama dokunabilirmiş.
Ben, Pierid, denizin sessizliğini sizlere ulaştıran! Şarkımı dinlediniz, efsanemi okudunuz, şimdi dilerseniz o eşsiz değnek sizlere de dokunsun.